Wielkanoc jest wyjątkowym świętem dla każdego chrześcijanina. Tradycja Wielkiego Tygodnia kultywowana jest od XIII wieku. Tydzień poprzedzający Wielkanoc ma nas do tego święta właściwie przygotować. Rozpoczyna się Niedzielą Palmową. Wspominamy wtedy uroczysty wjazd Jezusa Chrystusa, na osiołku, do Jerozolimy – wielkiego centrum religijnego tamtych i obecnych czasów. Wszyscy wierni przynoszą do kościołów palmy wielkanocne ozdobione gałązkami bukszpanu, mchem, kwiatami i ziołami. Dawniej, połknięcie jednej poświęconej bazi wróżyło zdrowie i bogactwo na cały przyszły rok. Palmy, zatknięte za święty obraz, chroniły dom przed nieszczęściem i złośliwością ze strony sąsiadów.

Wielki Czwartek jest pierwszym dniem Triduum Paschalnego. Tego dnia odprawiana jest msza święta na pamiątkę ustanowienia przez Jezusa Chrystusa dwóch sakramentów – Eucharystii i Kapłaństwa. Wielki Piątek to czas drogi krzyżowej na wzór ostatniej wędrówki Jezusa ulicami świętego miasta Jerozolimy w stronę wzgórza zwanego Golgotą. Wieczorem rozpoczyna się Liturgia Męki Pańskiej. Chrześcijan obowiązuje tego dnia ścisły post.

W przeddzień Święta Zmartwychwstania święci się pokarmy: jajka, czyli popularne pisanki, kiełbasę, inne wędliny, chleb, sól, chrzan. Wszystkie te produkty znajdą się na wielkanocnym stole i zostaną zjedzone podczas uroczystego świątecznego, niedzielnego śniadania.

                                                                                              Paulina Krzak (klasaIA)

                                                                                              Opieka redakcyjna mgr M. Janik

PONIEDZIAŁEK WIELKANOCNY

Śmigus – Dyngus, zwany inaczej Lanym Poniedziałkiem obchodzony jest drugiego dnia świąt. Zwyczaj polewania wodą obecny jest w naszej kulturze od sześciuset lat. Lany Poniedziałek jest tradycją ludową o pogańskim rodowodzie. Początkowo symbolizował radość z odejścia zimy i początku wiosny. Religia chrześcijańska, przejmując ten obyczaj, dopisała mu znaczenie wody jako źródła oczyszczenia i siły. Dawniej Śmigus i Dyngus były osobnymi tradycjami.

Podczas Śmigusa, panny na wydaniu były oblewane przez chłopców wodą i smagane witkami wierzby po łydkach. Natomiast Dyngus był szansą uniknięcia Śmigusa. Panny mogły się od niego wykupić, ofiarowując przepiękne pisanki. W czasach nam współczesnych tradycja ta, zwłaszcza w miastach, wygląda inaczej. Polewamy się wodą lub symbolicznie skrapiamy perfumami.

                                                                                              Kamila Kolińska (klasa IA)

                                                                                              Opieka redakcyjna mgr M. Janik

fot. M. Janik

Jerozolima – widok z Góry Oliwnej