Aktor Maciej Półtorak z wizytą w V LO

Maciej Półtorak - absolwent PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie i Liceum Muzycznego im. Fryderyka Chopina w Krakowie (klasa perkusji). Od 2005 roku związany z zespołem „Piwnicy pod Baranami", a od 2007 r. (z przerwą – wrzesień 2011 – sierpień 2012) aktor Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie. Ważniejsze role: Dziarski chłopiec; Trzeci akt według „Szewców” Witkacego, reż. Jerzy Jarocki; Sir Tobiasz Czkawka - "Wieczór Trzech Króli", William Szekspir, reż. Jerzy Stuhr; Sussmayr -"Wizja Mozarta", Franzobel, reż. Roman Gancarczyk.

Gdy 9 stycznia Maciej Półtorak wszedł do sali gimnastycznej naszego liceum, nie zobaczyłam sztywnego garnituru, czy choćby koszuli. Pojawił się w bluzie i dżinsach oraz z uśmiechem na ustach, który spowodował, że poczułam falę sympatii do aktora.

Zobacz zdjecia!

Zamiast zanudzać nas długimi opowieściami o sobie, mówił z dystansem i dużą dawką humoru. „Przystojny!” - zawyrokowała moja przyjaciółka. Wtedy pomyślałam, że podoba się nam niekoniecznie ze wzglądu na powierzchowność, lecz poprzez styl bycia. Maciej Półtorak nie starał się idealizować swojego życia. Przedstawił je takim, jakim było. Powiedział o swoim nieudanym egzaminie do Szkoły Teatralnej (zabrakło mu 1 punktu), ściganiu przez wojsko i pomyśle ucieczki na Sycylię. Opowiedział o żeglarstwie, które jest jego niezrealizowaną pasją oraz mobilizującym go stresie. W pewnym momencie padło pytanie, na które przez dłuższą chwilę nie mógł znaleźć odpowiedzi. Brzmiało ono: „Czy zamieniłbyś deski teatru na szklany ekran?”. „Nie” – odpowiedział szczerze i to wystarczyłoby, ale on mówi? dalej: „Tylko w teatrze można zobaczyć aktora tak naprawdę…”. Nie dało się wątpić w szczerość jego słów. „Teatr jest lekarstwem na samotność i będzie coraz bardziej potrzebny, bo jest zderzeniem człowieka z człowiekiem …”.

Maciej Półtorak nikogo nie udawał: „Staram się nie grać w życiu” - wyznał. I nie było osoby, która by mu nie uwierzyła. Zawieszeni w próżni słów aktora, nie myśleliśmy o gorącym sezonie poprawkowym, który dobiega końca. I nikt nie myślało swoim „być albo nie być”. Widząc Macieja Półtoraka w „Hamlecie”, w którym grał tytułową rolę, nie spodziewaliśmy się zobaczyć osoby obdarzonej tak dużym poczuciem humoru i wrodzonym optymizmem, a raczej kogoś chłodnego i zdystansowanego.

Autorska kompozycja Mateusza Niewiarowskiego zagrana na pianinie, wybiła nas z transu i wprowadziła w stan melancholii. Maciej Półtorak nie omieszkał jej skomplementować (w końcu skończył szkołę muzyczną z umiejętnością gry na fortepianie i perkusji). Mimo ż był to już koniec spotkania, uczniowie wcale nie chcieli „puścić” aktora i tłumnie odprowadzili go pod gabinet dyrektora, prosząc w międzyczasie o autografy i robiąc zdjęcia. I gdy Maciej Półtorak ostatecznie opuszczał mury naszej szkoły, można było odnieść dziwne wrażenie, że jeszcze się zobaczymy….

Aleksandra Groja
klasa IIA

współpraca mgr D. Zielińska