Akademia z okazji Dnia Niepodległości

7 listopada w naszej szkole odbyła się uroczysta akademia z okazji odzyskania przez Polskę niepodległości. Akademię poprzedziło odczytanie listu Pana prezydenta Bronisława Komorowskiego do uczniów.

Zobacz zdjęcia!!!

"Drodzy Uczniowie!
Urodziliście się już w wolnym kraju. Chciałbym, abyście obchodząc 11 listopada Narodowe Święto Niepodległości poczuli,
że jest ono Waszym Świętem. Byście ciesząc się z wolności, która dla Was jest czymś naturalnym,
przywołali emocje tych, którzy wywalczyli dla Polski niepodległość.
Wolność, którą mamy na co dzień, trzeba szanować i pielęgnować. Jest ona naszą wspólną sprawą i naszym wspólnym zadaniem.
Korzystać z wolności to rozumieć jej wartość, jej cenę i szanować tych, którzy umieli poświęcić dla niej wszystko."

Następnie uczniowie z klasy IB przedstawili społeczności szkolnej krótki rys historyczny z dziejów Polski. Wszyscy z dużym zainteresowaniem słuchali opowieści o dziejach naszego narodu, bowiem w historii Europy nie zdarzyło się jeszcze tak, aby jakiś naród znalazł się pod panowaniem trzech zaborczych państw.

W 1795 r. Rosja, Austria i Prusy podzieliły między siebie ziemie polskie. Rzeczpospolita Obojga Narodów ostatecznie zniknęła z mapy Europy. 26 stycznia 1797 r. w Petersburgu trzej zaborcy podpisali końcowy traktat rozbiorowy. Odrębny, nie ujawniony opinii publicznej artykuł tego traktatu mówił o zlikwidowaniu na zawsze nazwy ,, Polska''. Państwo polskie zostało zlikwidowane, ale nie naród. Przez ponad sto lat Polacy czekali na niepodległość, czekając, nie pozostawali bierni. Próby powstań chociaż nieudolne podtrzymywały świadomość narodową.

Tak o wolności mówił Tadeusz Kościuszko: "Wolność, to najsłodsze dobro, którego człowiek na ziemi kosztować może, użyczone od Boga tym jedynie narodom, które stałością, męstwem, wytrzymaniem wszystkich przeciwności staja się onego godnymi".

W 1794 r. w okrojonej już dwoma zaborami Rzeczpospolitej Tadeusz Kościuszko stanął na czele powstania będącego ostatnią próbą ratowana niepodległości. Jego rozkazy wzywały do "wojny na śmierć i życie przeciwko tyranii Moskali". Mimo ogromnego wysiłku zbrojnego, opór ostatecznie przełamać carski feldmarszałek Suworow, a powstańcy z Kościuszką, Jasińskim, Poniatowskim, i innymi zapisali się w pamięci historycznej Polaków. W latach 1830-1831 w powstałym na mocy decyzji kongresu wiedeńskiego Królestwie Polskim połączonym unią personalną z Rosją, wybuchło powstanie zwane listopadowym. Przerodziło się ono w wojnę polsko-rosyjską. Losy tej wojny nie były z góry przesądzone. Polacy dysponowali regularnym wojskiem, którego oddziały wykazały się walecznością i odwagą. Niestety… mimo tego powstanie okazało się klęską.

W latach 1863-1864 Królestwo Polskie przeżyło najdłuższe powstanie, trwało ono 16 miesięcy. Nazwano je powstaniem styczniowym. Powstańcy mieli w pełni opracowany program polityczny, byli jednak słabiej uzbrojeni niż w latach 1830-1831. Polacy walczyli w setkach grup partyzanckich. Powstanie jednak załamało się, a ostatni jego akt rozegrał się 5 sierpnia 1864 r. kiedy to na mocy wyroku cesarskiego powieszony został dyktator powstania Romuald Traugutt i jego czterej współpracownicy.

Szansą wybicia się na niepodległość przyniosła Polakom dopiero I wojna światowa w latach 1914-1918. Wtedy to w dwu wrogich sobie obozach znalazły się z jednej strony Niemcy i Austro-Węgry nazwane państwami centralnymi, z drugiej strony Rosja związana sojuszem militarnym z Francja i Anglią. Zaborcy powołali do swych armii Polaków, którzy stanęli po przeciwnych stronach jako wrogowie. Porozumienie trzech zaborczych mocarstw w sprawie Polski rozpadło się w listopadzie 1916 r. Wtedy w okupowanej kongresówce należącej wcześniej do Rosji, władze niemieckie i austriackie ogłosiły powstanie quasi samodzielnego państwa polskiego. Car Mikołaj I ostro protestowa?.

Rok 1917 przyniósł wreszcie umiędzynarodowienie sprawy polskiej. Stany Zjednoczone oraz państwa Europy Zachodniej uznały prawa Polaków do niepodległego państwa. W październiku 1917 r. wybuchła rewolucja w Rosji. Bolszewicy zajęci umacnianiem swej władzy doprowadzili do wystąpienia Rosji z wojny. Rok 1918 przyniósł Niemcom i Austro-Węgrom klęskę na frontach. Oba państwa zostały zmuszone do kapitulacji. Nadzieja Polaków na odzyskanie niepodległości przybrała teraz realne kształty.

W okresie I wojny światowej dwa obozy polityczne odegrały znaczącą rolę w odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Endecja zabiegająca głównie na polu dyplomatycznym o zainteresowanie sprawą Polski rządów państw zachodniej Europy i USA. Przewodził jej Roman Dmowski. Wspomagał jego działania światowej sławy pianista Ignacy Paderewski. Drugi zwany obozem niepodległościowym upragnioną wolność widział jako rezultat walki zbrojnej. Jego przywódcą był Józef Piłsudski. W roku 1914 Piłsudski był pomysłodawcą powstania kompanii kadrowej, która za zgodą władz austriackich miała wywołać antyrosyjskie powstanie w Kongresówce. Obrosła ona później w legend?. W lipcu 1917 r. Piłsudski uznać, że skończył się już czas kompromisów, zdecydował się na zerwanie z Austrią. Konsekwencją tzw. kryzysu przysięgowego było uwięzienie Józefa Piłsudskiego w twierdzy w Magdeburgu oraz internowanie przez władze austriackie żołnierzy I i III brygady.

Jesień 1918 r. na ziemiach polskich była gorąca. Powiew rewolucji rosyjskiej aktywizował robotników i chłopów. Panowała niepewność co do decyzji mocarstw. W oczy zaglądało widmo głodu. Na ziemiach polskich stacjonowała wciąż silna armia niemiecka. Powstało kilka ośrodków władzy: Warszawa, Poznań, Lublin. Był też silny ośrodek zagraniczny – Komitet Narodowy Polski w Paryżu. W Warszawie działała powołana jeszcze przez okupantów Rada Regencyjna. W tej sytuacji potrzebny był człowiek kompromisu, który umiałby stanąć ponad podziałami partyjnymi, a zarazem byłby dość stanowczy, aby wymóc dyscyplinę i działanie.

Wydawało się, że takim człowiekiem mógł być tylko Józef Piłsudski. 10 XI 1918 r. Józef Piłsudski uwolniony z więzienia w Magdeburgu przyjechał do Warszawy. 11 listopada Piłsudskiemu Rada Regencyjna przekazała władzę nad wojskiem, przejął on władzę cywilną. Dwa dni później w formie depeszy powiadomił świat o powstaniu państwa polskiego. 22 listopada Józef Piłsudski przyjął urząd Naczelnika Państwa i władzę nieomal dyktatorską. Podporządkowały mu się wszystkie ośrodki władzy w kraju oraz Komitet Narodowy Polski w Paryżu. W styczniu i lutym 1919r. państwo polskie zostało uznane przez USA, Francję, Anglię i Włochy. Polska po 123 latach niewoli powróciła na mapę Europy do rodziny niepodległych państw.

Narrację historyczną wzbogaciły wiersze A. Mickiewicza, A. Słonimskiego i J. Tuwima recytowane przez Julię Pagacz i Justynę Łuszczyńską. Na oprawę muzyczną akademii złożyły się: „Rota”, „Etiuda rewolucyjna” F. Chopina, piosenki: „Wojenko, wojenko”, „Pierwsza kadrowa”, „Pierwsza brygada”, „Pieśń o wodzu miłym”.

Wszyscy z dużym zainteresowaniem wysłuchali opowieści o dziejach naszego narodu i o jego drodze do niepodległości. Pan dyrektor mgr Andrzej Rydz podziękował mgr Elżbiecie Gromakowskiej i uczniom klasy IB za przygotowanie akademii.

Tekst opracowała uczennica klasy IB Justyna Łuszczyńska